O książce: 1999 / Nauczyciele obiecali Kratowowi, że zrobi z niego prawdziwego odkrywcę gwiazd. Dotrzymali słowa i przepuścili Konstantyna przez piekielną maszynę do mielenia mięsa. A swoją wartość poznał już podczas swojej pierwszej podróży... jednocześnie stając się zupełnie innym Uerkafem! Płonąca planeta. Z pewną częstotliwością po jego powierzchni przetaczają się niszczycielskie fale ognia, zamieniając wszystkie żywe istoty w pył. Niemniej jednak na planecie istnieje życie. I, co jeszcze bardziej niewiarygodne, ma inteligencję. Wydaje się całkowicie nielogiczne, że w warunkach tej lokalnej apokalipsy na Uerkafie pojawiła się i rozwinęła cywilizacja typu humanoidalnego. Naturalnie ziemscy ksenolodzy nie mogli zignorować tego zjawiska. Kontakt został nawiązany, ale im więcej Ziemianie dowiadywali się o Uerkafie, tym więcej tajemnic pojawiało się przed nimi Konstantin Kratow zupełnie przez przypadek znalazł się w zespole badawczym, ale to jemu przeznaczone było zanurzyć się na oślep w plątaninę sekretów i zagadek, jakie kryją się za nimi. starożytna cywilizacja ognistej planety ukryła się w powieści, w której znalazły się dwa wcześniej odrębne dzieła: „Grzbiet fali” i „Gniazdo Feniksa” (= Oddział Amazonek).).